-
1 ascensus
ascēnsus, ūs, m. (ascendo), das Hinaufsteigen, Besteigen, I) eig. u. übtr.: 1) eig. (Ggstz. descensus): sui tergoris, Col.: in Capitolium, Cic.: Gallorum in Capitolium, Plin.: in caelum (Ggstz. descensus de caelo), Himmelfahrt (Christi), Eccl.: quorum (Alpium) mihi citus et facilis ascensus, Sidon.: alqm ascensu prohibere, Caes.: alqm ab eius templi aditu atque ascensu repellere, Cic.: alci aditum ascensumque difficilem praebere, Liv.: ascensum dare Gallis, die Möglichkeit des Erklimmens verschaffen, Caes.: mollioris ascensus viam invenire, Liv.: in ascensum arduos colles emunire, Sen.: ascensu summi fastigia tecti superare, emporsteigen zu usw., Verg.: aber ascensu vincere montes, übersteigen, Claud.: Plur., scalis ascensus tentare, Liv. 36, 24, 4. – von Gestirnen, der Aufgang, siderum, Plin.: scorpionis, Vulg. – 2) übtr., das Auf-, Emporsteigen = Gelangen zu etw., primus ad amplioris honoris gradum, Cic.: ad victoriam facilis ascensus, Nazar. pan.: hic ei gradus ad rem publicam, hic primus est aditus et ascensus ad popularem iactationem, Cic. – II) meton.: A) der Ort, auf dem man wohin steigt, der Zugang, Aufgang, die Anhöhe, der Abhang (sofern man ihn ersteigt), difficilis atque arduus, Cic., arduus ac difficilis, Liv.: minime arduus ad munitiones, Caes.: alio ascensu Aequos mittit, Caes.: tanto collis ascensu, bei der so starken Steigung des Hügels, Caes.: animadverso ad saxum ascensu aequo, Liv.: aedes tribunal habent et ascensum, einen Aufgang, eine Treppe, Vitr.: so ascensus valli duplices, Hyg. – im Bilde, in virtute multi ascensus, viele Stufen, Cic. Planc. 60. – B) eine Maschine, die emporgehoben wurde, um die Angreifenden auf gleiche Höhe mit der Mauer zu bringen, die Hebemaschine, Vitr. 10, 13 (19), 8 (ibid. § 3 ascendens machina). – C) als rhet. u. gramm. t. t., a) = κλιμαξ, die Steigerung, Klimax, Aquil. Rom. § 40. Mart. Cap. 5. § 536. – b) die Steigerung der Vergleichungsgrade, ascensus quidam ad amplificandam significationem gradus sunt dicti, Cledon. 37, 30 K. – D) personif., Ascēnsus, ī, m., der Gott der Aufgänge u. Abhänge, Tert. ad nat. 2, 15.
-
2 ascensus
ascēnsus, ūs, m. (ascendo), das Hinaufsteigen, Besteigen, I) eig. u. übtr.: 1) eig. (Ggstz. descensus): sui tergoris, Col.: in Capitolium, Cic.: Gallorum in Capitolium, Plin.: in caelum (Ggstz. descensus de caelo), Himmelfahrt (Christi), Eccl.: quorum (Alpium) mihi citus et facilis ascensus, Sidon.: alqm ascensu prohibere, Caes.: alqm ab eius templi aditu atque ascensu repellere, Cic.: alci aditum ascensumque difficilem praebere, Liv.: ascensum dare Gallis, die Möglichkeit des Erklimmens verschaffen, Caes.: mollioris ascensus viam invenire, Liv.: in ascensum arduos colles emunire, Sen.: ascensu summi fastigia tecti superare, emporsteigen zu usw., Verg.: aber ascensu vincere montes, übersteigen, Claud.: Plur., scalis ascensus tentare, Liv. 36, 24, 4. – von Gestirnen, der Aufgang, siderum, Plin.: scorpionis, Vulg. – 2) übtr., das Auf-, Emporsteigen = Gelangen zu etw., primus ad amplioris honoris gradum, Cic.: ad victoriam facilis ascensus, Nazar. pan.: hic ei gradus ad rem publicam, hic primus est aditus et ascensus ad popularem iactationem, Cic. – II) meton.: A) der Ort, auf dem man wohin steigt, der Zugang, Aufgang, die Anhöhe, der Abhang (sofern man ihn ersteigt), difficilis atque arduus, Cic., arduus ac difficilis, Liv.: minime arduus ad munitiones, Caes.: alio ascensu Aequos mittit, Caes.: tanto collis ascensu, bei der so————starken Steigung des Hügels, Caes.: animadverso ad saxum ascensu aequo, Liv.: aedes tribunal habent et ascensum, einen Aufgang, eine Treppe, Vitr.: so ascensus valli duplices, Hyg. – im Bilde, in virtute multi ascensus, viele Stufen, Cic. Planc. 60. – B) eine Maschine, die emporgehoben wurde, um die Angreifenden auf gleiche Höhe mit der Mauer zu bringen, die Hebemaschine, Vitr. 10, 13 (19), 8 (ibid. § 3 ascendens machina). – C) als rhet. u. gramm. t. t., a) = κλιμαξ, die Steigerung, Klimax, Aquil. Rom. § 40. Mart. Cap. 5. § 536. – b) die Steigerung der Vergleichungsgrade, ascensus quidam ad amplificandam significationem gradus sunt dicti, Cledon. 37, 30 K. – D) personif., Ascēnsus, ī, m., der Gott der Aufgänge u. Abhänge, Tert. ad nat. 2, 15.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ascensus
-
3 ascensus
I ascēnsus, a, um part. pf. к ascendo II ascēnsus, ūs m. [ ascendo ]1) восхождение, подъём (a. Gallorum in Capitolium PM)ascensum alicui dare Cs — дать кому-л. возможность подняться (взобраться)ascensu aliquem prohibere Cs — мешать кому-л. подняться2) доступ, подъём, подступ (difficilis L; arduus Cs)3) лестница, ступень ( aedes ascensum habent Vr)5) грам. изменение по степеням сравнения -
4 lacesso
lăcesso, īvi or ĭi, ītum, 3 ( inf. pass. lacessiri, Col. 9, 8, 3; 9, 15, 4; Ambros. Ep. 6, 1:I.lacessi,
Liv. 31, 18, 4 al.; Lact. 5, 2, 2:lacessientium,
Liv. 27, 12, 13:lacessiebant,
id. 23, 46, 11), v. a. [lacio; v. Roby, 1, § 625], to excite, provoke, challenge, exasperate, irritate (syn.: irrito, provoco).Lit.:II.aliquem ferro,
Cic. Mil. 31, 84:sponsione me homo promtus lacessivit,
id. Pis. 23, 55:tu ultro me maledictis lacessisti,
id. Phil. 2, 1, 1:me amabis et scripto aliquo lacesses,
by writing, force me to write in return, id. Fam. 12, 20:vetus si poeta non lacessisset prior,
Ter. Phorm. prol. 14:hostes proelio,
i. e. to attack, assail, Caes. B. G. 4, 11:aliquem bello,
id. ib. 6, 5:Aeduos injuriā,
id. ib. 1, 35:nos te nulla lacessiimus injuria,
Cic. Fam. 11, 3, 1:Saguntini nec lacessentes nec lacessiti,
Liv. 21, 11:aliquos lacessiturus bello,
id. 28, 28; Cic. de Imp. Pomp. 10, 23:quorum alter relictus, alter lacessitus,
id. ib. 2, 4:quid tam necessarium quam tenere semper arma, quibus... to ulcisci lacessitus,
id. de Or. 1, 8, 32:ne rudis agminum sponsus lacessat leonem,
Hor. C. 3, 2, 11:Caesar neque cedentes tanto collis ascensu lacessendos judicabat,
Hirt. B. G. 8, 14:aliquem capitaliter,
to make a deadly attack upon one, Plin. Ep. 1, 5:(corpora) quae feriunt oculorum acies visumque lacessunt,
to strike, meet, Lucr. 4, 217; 691; cf. id. 4, 597:nares odor lacessit,
id. 4, 691:fores nondum reserati carceris acer nunc pede nunc ipsa fronte lacessit Equus,
Ov. Tr. 5, 9, 30.— Poet.:aëra Sole lacessita ( = percussa radiis solis),
struck with the sunbeams' glitter, Verg. A. 7, 527; cf.vindemia pluviisque aut ventis lacessita,
Col. 3, 21, 5.—Transf., in gen.A.To urge, arouse, excite, stimulate, shake, move:B.a quo non modo impulsi sumus ad philosophas scriptiones, verum Etiam lacessiti,
Cic. Tusc. 1, 41, 121:ad scribendum,
id. Att. 1, 13, 1:ad pugnam,
Liv. 2, 45 init.:usus luxuriantis aetatis signaturas pretiosis gemmis coepit insculpere, et certatim haec omnis imitatio lacessivit,
Macr. S. 7, 13, 11: aurigae manibusque lacessunt Pectora plausa cavis, pat them on their breasts (in order to animate them), Verg. A. 12, 85:pugnam,
id. ib. 5, 429:bella,
id. ib. 11, 254:ne quemquam voce lacessas,
id. E. 3, 51:his se stimulis dolor ipse lacessit,
Luc. 2, 42:Nilus spuma astra lacessit,
id. 10, 320:taurus lacessit campum,
Stat. Th. 12, 604:clamore sidera,
Sil. 17, 387:deos (precibus),
to assail, importune, Hor. C. 2, 18, 12:pelagus carinā,
to stir, chafe, id. ib. 1, 35, 7.—To call forth, arouse, produce:sermones,
Cic. Fam. 3, 8, 7:ferrum,
Verg. A. 10, 10.
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский